Lief dagboek,
De hele week heb ik uitgekeken om eindelijk 26 weken zwanger te zijn. Een week waarin de babykast geleverd zou worden, een week waarin een verrassing op mij stond te wachten en weer een week dichterbij de geboorte van ons kleine frummeltje.
Het was ook een week zonder heftige medische perikelen, waarin ik me best prima voelde. Natuurlijk wordt de bekkenpijn er niet beter op, maar ik merk dat er een stukje acceptatie is en het maximaal 4 uurtjes werken op een dag stukken beter te doen is. Het zorgt ervoor dat ik mijn bekken minder overbelast, meer rust kan nemen en minder druk ervaar. Voor nu dus een goede oplossing voor mij. Langzaam begin ik al af te tellen naar mijn verlof met 36 weken, I can’t wait.
De babykamer heeft ondertussen ook een flinke upgrade gekregen, waarbij die zelfs al gebruikt zou kunnen worden. Waar eerst alles op elkaar gestapeld stond, de muur nog korrelig was en het bedje nog uit elkaar lag, is nu zelfs de kledingkast al ingeruimd. De accessoires moeten nog komen, maar het kamertje is nu in ieder geval babyproof.
Want laten we eerlijk zijn, zelfs bij mij is die nesteldrang toch wel op komen zetten. Toen eindelijk dat behang op de muur zat en de kast werd geleverd, kon ik niet meer wachten om hem in te ruimen en het bedje - veel te vroeg - al op te maken. Het lakentje ontbrak nog, dus tijdens de veel besproken storm met code oranje, stapte ik in de auto onderweg naar de Hema. Ik moest en zou namelijk die matrashoes meteen in huis hebben om dat ongewassen al op het bedje te kunnen leggen zodat we al een gevoel krijgen bij het kamertje.
Met intense bekkenpijn ben ik even in bed gaan liggen om bij te komen, zodat ik daarna tot half 12 ’s avonds al wasjes kon sorteren, draaien en kleding kon uitzoeken. Hello nesteldrang.
Wat ik van tevoren nog niet wist deze week, was dat er in het weekend een geweldige verrassing op mij stond te wachten. Mijn man nam me mee naar het van der valk hotel om daar samen even te genieten en met z’n tweetjes te relaxen. Het grappige was dat het hotel maar op een kwartier afstand was en daardoor heel dicht bij huis, maar dat het totaal niet minder leuk maakte. Ik kan niet meer lang in de auto zitten door de bekkenpijn en heb dan wat tijd nodig om te herstellen, waardoor dit een perfecte oplossing was.
We konden samen zwemmen, heerlijk uit eten en genieten van het bubbelbad op onze kamer. We hebben ons volgepropt met een lekker ontbijtbuffet en zijn toen samen nog een stukje gaan wandelen in een prachtig park. Een gek nieuw kwaaltje: tijdens het wandelen moesten we elke 20 meter ongeveer stoppen door harde buiken die telkens weer kwamen opzetten. Voor mij weer een teken dat we echt langzaam het laatste trimester ingaan.
De verrassing was aangekondigd van te voren, waardoor ik de hele tijd de illusie had dat mijn babyshower die zaterdag zou zijn. Toen we echt naar het hotel gingen, was ik dus even flabbergasted. Maar niet lang daarna ging mijn Sherlock Holmes van binnen weer draaien en kwam ik tot de volgende conclusie: de babyshower moest dan wel zondags zijn, de start van week 27…
